Karadeniz’ime bir tebessüm eşliğinde yağan yağmur oldum dün gece
Karanlığında bir ay gibi parlak yüzünde okşadım yalnızlığı
Yeşil bir çay yaprağıydı ellerim
Tomurcuk kokularına bulanmış
Avuçlarımdan düşen her bir damlaydı gözyaşlarım toprağa karışan
Masmavi açan ortancaydı gözlerim
Tüm bahçemi alabildiğince saran ihtişamıyla
Çocukluğumun çam ağacıydı “mjora” adını ben koyduğum
Gölgesinde bir ben olurdum yaz akşamlarında uzaktan gelen bir tulumun sesiyle
Adı gibi “güneş”ti o…
Ben,
Karadeniz’ime bir tebessüm eşliğinde yağan yağmur oldum dün gece
Karanlığında bir ay gibi parlak yüzünde okşadım yalnızlığı
Giray Oral
12 Aralık 2009 13:33
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder